آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟

مقیاس پذیری چیست ؟ تعریف مقیاس‌پذیری

مقیاس پذیری از ابتدا تا کنون، یکی از مهم‌ترین چالش‌های ارزهای دیجیتال میباشد. در واقع مفهوم مقیاس‌پذیری به معنی میزان توانایی یک شبکه بلاک‌چین برای پردازش حجم عظیمی از تراکنش ها است. معیار اندازه‌گیری مقیاس پذیری، TPS (Transactions Per Second) یا تراکنش های انجام شده در هر ثانیه میباشد. یعنی هرچه توانایی یک بلاک‌چین در پردازش تعداد تراکنش‌ها در یک زمان، بیشتر باشد، مقیاس‌پذیری آن بلاک‌چین نیز بیشتر خواهد بود.

تعداد تراکنش‌های قابل انجام در هر ثانیه در شبکه بیت‌کوین در حال حاضر برابر با 7 و در شبکه اتریوم برابر با 20 تراکنش میباشد. به همین دلیل میتوان گفت این دو بلاک‌چین، به اندازه کافی و قابل قبول، مقیاس‌پذیر نیستند. بلاک‌چین سولانا (Solana) در حال حاضر به عنوان مقیاس‌پذیر‌ ترین شبکه رمزارزها با توانایی پردازش بیش از 50،000 تراکنش در ثانیه میباشد.

راهکارهای معمول افزایش مقیاس‌پذیری

1- افزایش سایز بلاک‌ها: یکی از معمول‌ترین روش‌ها برای افزایش مقیاس‌پذیری یک شبکه، افزایش سایز بلاک‌های آن میباشد که میتواند منجر به ایجاد یک هاردفورک و سافت فورک گردد. به عنوان مثال، افزایش سایز بلاک‌های بیت‌کوین از 1 مگابایت به 8 مگابایت در سال 2017 و سپس افزایش به 32 مگابایت در سال 2018، منجر به ایجاد هارفورک بیت‌کوین‌کش گردید که از شبکه بیت‌کوین، مقیاس‌پذیرتر میباشد.

2- سگویت: سگویت مخفف عبارت Segregated Witness یکی دیگر از طرح‌های بهبود مقیاس‌پذیری بیت‌کوین (به صورت سافت‌فورک) است که در راستای فراهم آوردن شرایطی برای محافظت از انعطاف‌پذیری (Malleability) تراکنش‌ها و در گام بعدی افزایش ظرفیت بلاک (Block Capacity) در شبکه بلاک‌چین اجرا و پیاده‌سازی شد. بر اساس سگویت تمام داده‌های مربوط به امضای معامله از بلاک‌های بیت‌کوین حذف شده تا در نتیجه تعداد تراکنش‌های ذخیره‌شده در هر بلاک تا چهار برابر افزایش یابد. ایده سگویت برای اولین بار در کنفرانس مقیاس‌گذاری بیت‌کوین در ماه اکتبر سال 2016 در هنگ‌کنگ توسط پیتر وویل یکی از اعضای اصلی تیم بیت‌کوین مطرح شد و در ماه مه سال 2017 در شبکه لایت‌کوین نیز با هدف افزایش مقیاس‌پذیری این شبکه، پیاده‌سازی گردید.

3- شبکه لایتنینگ: شبکه لایتنینگ یا صاعقه یکی از راهکارهای بهبود مقیاس‌پذیری در بلاک چین‌ها میباشد که بیت‌کوین و برخی ارزهای دیگر از آن برای داشتن تراکنش‌های سریع و کم‌هزینه استفاده می‌کنند. در لایتنینگ که از آن به عنوان راهکار لایه دوم (Second Layer) و یا برون زنجیره‌ای (Off-Chain) یاد میشود تراکنش‌ها در یک کانال پرداخت مجزا از بلاک‌چین اصلی ثبت شده و سپس تعداد زیادی از آنها در زمان‌های مختلف به صورت یکجا در بلاک‌چین ثبت میشوند. مثال: علی و محمد دو دوست هستند که دائماً برای یکدیگر بیت‌کوین میفرستند، در این صورت لزومی ندارد که همه تراکنش‌های آنها بر روی بلاک‌چین ثبت شود بلکه میتوانند یک کانال پرداخت بین خود ایجاد کرده و هر تعداد تراکنش تا هر زمانی که بخواهند را از طریق آن کانال انجام دهند و تنها وقتی که کانال را ایجاد کرده و یا میبندند، آن را در بلاک‌چین ثبت میکنند. با استفاده از این شیوه میتوان شبکه‌ای دربردارنده چندین کانال پرداخت ایجاد کرد و در این صورت نیاز به بلاک‌چین کمتر نیز خواهد شد. مثلاً اگر یک نفر به نام رضا با محمد یک کانال پرداخت داشته باشد، علی نیز میتواند از طریق کانال بین آنها برای رضا بیت‌کوین بفرستد. این اساس شبکه لایتنینگ میباشد.

4- شبکه شاردینگ: شبکه شاردینگ یکی دیگر از راهکارهای بهبود مقیاس‌پذیری میباشد که با پارتیشن‌بندی منابع موجود و تقسیم کارها در میان بخش‌های مختلف (شارد)، باعث بهبود عملکرد و کاهش زمان پاسخ‌دهی در بلاک‌چین میگردد. در این روش به منظور تقسیم بار شبکه، ماینرها و دفاتر کل توزیع شده (DLT) به شاردهای مخلتف تقسیم شده و هر کدام از شاردها مسئول ثبت و پردازش بخشی از تراکنش‌ها میشود، در نتیجه مقیاس‌پذیری افزایش میابد. شاردینگ برای اولین بار اواخر دهه 90 میلادی و توسط توسعه‌دهندگان یکی از اولین بازی‌های آنلاین به نام اولتیما آنلاین به کار گرفته شد که برای مدیریت ترافیک ورودی تصمیم به پخش کردن بازیکنان بین سرورهای مختلف گرفتند. اولین بلاک‌چین عمومی که به طور عملی شاردینگ را پیاده سازی کرده است، Zilliqaنام دارد. این ارز با استفاده از شاردینگ تعداد تراکنش های انجام شده در هر ثانیه را به 2828 عدد رسانده است.

آیا تعداد معاملات همزمان یا همان مقیاس پذیری اتریوم افزایش خواهد یافت؟

در دنیای معاملات دیجیتالی، توانایی یک سیستم در انجام همزمان معملات تجاری را مقیاس‌پذیری می‌نامند. خصوصیتی که هر پلتفرم ارائه دهنده معاملات دیجیتالی به دنبال بهبود آن است. در دنیای ارزهای دیجیتالی هم، ethereum، همچون دیگر ارزهای رمزپایه مبتنی بر بلاک‌چین، به دنبال ارتقای سیستم خود است. به آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ گونه‌ای که توانایی ارائه همزمان خدمات به بالاترین تعداد کاربران را داشته باشد. اما مقیاس پذیری اتریوم

بیشتر بخوانید:

بلاک چین اتریوم بازار املاک را هم در دست گرفت

مشکل اینجا است که در حال حاضر حد و حدود پلتفرم‌های ارزهای رمزپایه برای هیچ‌کس روشن نیست. در حال حاضر به دلیل محدودیت کدنویسی برای هر بلاک (هر رکوردی که در بلاک چین ثبت می‌شود)آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ ، مقیاس پذیری اتریوم بسیار کم‌تر از حد انتظار است. بلاک چین

این محدودیت اتریوم و دیگر سیستم‌های بلاک چین مدت‌ها است که از اصلی‌ترین چالش‌های توسعه‌دهندگان ارزهای رمزپایه و حتی چهره‌های دانشگاهی است.

توسعه‌دهندگان ethereum همواره اصرار داشته‌اند که به کاربران خود القا کنند که پلتفرم قرارداد هوشمند ethereum (قرارداد هوشمند بلاک چین مجموعه کدی است که به صورت خودکار معامله را میان خریدار و فروشنده صورت می‌دهد) بسیار منعطف‌تر از بیت کوین است. اما در رابطه با مقایس پذیری اتریوم نمی‌توان چنین ادعایی داشت. در واقع مقیاس پذیری پایین ارزهای رمزپایه مشکل عمومی همه آن‌ها است.

با این‌که پایین بودن مقایس پذیری اتریوم قدری ناامیدکننده به نظر می‌رسد، اما جای امیدواری است که راه حل این مشکل ارائه شده است. اگرچه هنوز به طور رسمی وارد نرم‌افزار این ارز رمزپایه نشده است.

چرا افزایش مقیاس پذیری اتریوم این قدر مشکل است؟

اتریوم و دیگر ارزهای رمزپایه همچون بیت کوین از ترکیبی از ترفندهای تکنیکی استفاده می‌کنند تا در فضایی به دور از کنترل دولت‌ها و مقامات رسمی، از دقت هر معامله‌ای که در این پلتفرم‌ها صورت می‌گیرد اطمینان یابند.

مشکل اینجا است که حفظ چنین تعادلی با افزایش تعداد کاربران این ارزها مشکل است. به ویژه این که استفاده از ارزهای رمزپایه به قدری در حال همه‌گیر شدن است که مردم معمولی برای خرید یک فنجان چای یا قهوه هم از ارزهای رمزپایه استفاده می‌کنند.

بیشتر بخوانید:

آیا سرمایه‌ گذاری روی ارزهای رمزپایه مثل ethereum ایده خوبی است؟

به همین دلیل است که اتریوم بر پایه شبکه‌ای از آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ سرور‌ها (nodes) ساخته شده است. به گونه‌ای که هر سرور سوابق تمام معاملات صورت گرفته در اتریوم و وضعیت فعلی حساب‌ها را در خود ثبت می‌کند. چنین کارکردی مطمئنا سیستم اتریوم را بسیار سنگین می‌کند. به ویژه این که با افزایش تعداد معاملات صورت گرفته در این پلتفرم، هر ۱۰ الی ۱۲ ثانیه یک بلاک جدید به بلاک چین اتریوم اضافه می‌شود.

نگرانی اینجا است که اگر توسعه‌دهندگان ethereum اندازه هر بلاک را به گونه‌ای افزایش دهند که اندازه آن‌ها برای تعداد معاملات صورت گرفته در این پلتفرم کافی باشد، داده‌ای که یک سرور مجبور به ذخیره‌سازی است بزرگ‌تر خواهد شد و در نتیجه برخی از کاربران را از شبکه بیرون خواهد انداخت. اگر هر سرور به صورتی که گفته شد بزرگ شود، آن‌گاه تنها تعداد معدودی شرکت بزرگ توانایی سخت‌افزاری و نرم‌افزاری اجرای آن را خواهند داشت.

علی‌رغم سختی‌های چنین شرایطی، کاربران تنها با استفاده از سرور‌های کامل ethereum (سرورهایی که تمام اطلاعات حساب‌ها و معاملات صورت گرفته در اتریوم را ذخیره می‌کنند) از مزیت امنیت و حریم خصوصی مورد نظر خود بهره‌مند خواهند شد. بنابراین هرچه اجرای سرور‌ها پیچیده‌تر شود، تعداد کاربرانی که می‌خواهند خودشان معاملات تجاریشان را تایید کنند هم کمتر خواهد شد.

به بیان دیگر، تمرکز زدایی و مقیاس‌پذیری ethereum در حال حاضر در تضاد با یکدیگر هستند، اما توسعه‌دهندگان اتریوم به دنبال راهی برای غلبه بر این وضعیت هستند.

انشعاب‌سازی

بیشتر بخوانید:

ویتالیک باترین راهکار مقیاس پذیری شبکه اتریوم را معرفی کرد

در حال حاضر چندین پروژه در رابطه با مقایس پذیری ethereum در حال انجام است که هر کدام رفع بخشی از مشکل مقیاس پذیری اتریوم را هدف گرفته‌اند.

همان‌طور که گفته شد، یکی از مشکلات اصلی این است که هر سرور باید وضعیت بروزرسانی شده همه حساب‌ها را ذخیره کند. انشعاب‌سازی (Sharding) از یک روش مقایس پذیری قدیمی به نام «انشعاب‌سازی پایگاه داده» گرفته شده است. روشی که هر پایگاه داده را به تکه‌های مختلف تقسیم می‌کند و هر تکه را در یک سرور قرار می‌دهد.

هدف انشعاب‌سازی پرهیز از استفاده از یک سرور کامل است. در مقابل، هر سرور تنها زیرمجموعه‌ای از داده‌ها را در خود ذخیره و تایید می‌کند. اگر سروری به اطلاعات معامله یا بلاکی که در خود ذخیره نکرده است نیاز داشته باشد، آن‌گاه به دنبال سروری خواهد بود که این اطلاعات را ذخیره کرده است.

مشکل اینجا است که از آنجایی که سرورها از اطلاعات دیگر سرورها استفاده می‌کنند، این فرآیند بر مبنای اعتماد شکل می‌گیرد.

اتریوم می‌خواهد این مشکل را با استفاده از روش «انگیزه‌های اقتصادی رمزپایه» که کاربران را ملزم به رعایت برخی اصول می‌کند رفع کند (در اینجا، این کار به منظور اطمینان از انتقال اطلاعات موثق توسط سرورها به یکدیگر انجام می‌شود).

معاملات خارج از زنجیره

روش دیگری که اتریوم در دستور کار خود دارد تا به وسیله آن ظرفیت مقیاس پذیری ethereum را افزایش دهد و احتمال موفقیت بیشتری هم دارد، از «شبکه صاعقه» بیت کوین الهام گرفته شده است. شبکه‌ای که در لایه بالایی بلاک چین قرار می‌گیرد و همچون اینترنت چند لایه عمل می‌کند.

معاملات خارج از زنجیره‌ای که از سبک شبکه صاعقه الهام می‌گیرند ظرفیت‌های تکنولوژی ارزهای رمزپایه را به همان میزانی که به کاربران در ابتدا وعده داده شده بود، یعنی سریع، بدون محدودیت و فارغ از دخالت و اعتماد به فرد سومی، خواهد رساند.

طبق این شیوه، معاملات ارزهای رمزپایه از طریق کانال‌های کوچک پرداخت خارج از زنجیره صورت خواهد پذیرفت. به گونه‌ای که از زیر بار محدودیت‌های بلاک‌چین هم می‌توان خارج شد.

هر کدام از دو طرف معامله هر زمان که بخواهند می‌توانند معامله خود را به قالب بلاک چین برگردانند و معامله را فسخ کنند. با این افزونه که اتریوم به بلاک چین اضافه می‌کند، محدودیت‌های محاسباتی الزاما افزایش نمی‌یابند و علاقه‌مندان به استفاده از سرورهای کامل هم قادر به انجام معاملات خود خواهند بود.

این شیوه چه میزان مقیاس پذیری اتریوم را افزایش خواهد داد؟

پاسخ به این سوال قدری مشکل است. زیرا هنوز آزمایشات بسیاری باید صورت پذیرد.

بیشتر بخوانید:

مخترع اتریوم کیست؟

اما ویتالیک باترین، بنیان‌گذار اتریوم، هدف بلند مدت این پلتفرم را دستیابی به سطح مقایس‌‌پذیری ویزا کارت یا حتی فراتر از آن می‌داند. البته ناظران بدبین معتقد هستند که این تنها تحلیل باترین است و اثبات کارایی این شیوه باید در مقیاس بلاک چین آزموده شود.

در مجموع اگرچه در حال حاضر ethereum تنها تعداد معدودی معامله را در هر ثانیه پوشش می‌دهد اما معماری پلتفرم آن به گونه‌ای است که امیدها را برای ارتقای مقیاس پذیری اتریوم افزایش داده است.

در پایان اگر به خرید و فروش بیت‌کوین و اتریوم علاقه‌مند هستید، ارزجو به عنوان مطمئن‌ترین آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ منبع خرید و فروش ارزهای رمزپایه در ایران و با سابقه‌ای طولانی در خدمت‌رسانی به شما خوانندگان و مشتریان عزیز، همراه شما خواهد بود.

تلاش برای مقیاس پذیر‌تر کردن بیت کوین از سال ۲۰۱۲

با نگاه به تاریخچه‌ی بیت کوین در خواهیم یافت که از سال ۲۰۱۲ تلاش‌ها برای مقیاس‌پذیرتر کردن بیت کوین از طریق توسعه آن برای توانایی رقابت با رقبای خود آغاز شده است. در میان Mastercoin را شاید بتوان قدیمی‌ترین پروتکلی نامید که بر بستر بیت کوین توسعه یافته است.

از مهم‌ترین این پروتکل‌ها نیز می‌توان به Lightning یا لایتنینگ بیت کوین اشاره کرد که هدف از آن انجام تراکنش‌های کم هزینه تر و سریع‌تر بر روی شبکه‌ی بیت کوین می‌باشد. با وجود نزدیک به ۱۰‌سال توسعه، شبکه بیتکوین به دلیل معماری بلاک چین خود هنوز نتوانسته است که در سطح رقبای فعلی مقیاس پذیر باشد. حالا باید دید که در ادامه توسعه خود آیا مسیر دیگری پیش گرفته خواهد شد یا خیر.

نکته : توجه داشته باشید این خبر صرفا با هدف راهنمایی و آشنایی شما نوشته شده و آکادمی ارز دیجیتال ارز تودی مسئولیتی در مقابل تصمیمات یا عواقب مالی آن برای آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ افراد ندارد.

بلاک‌چین‌های لایه ۱ و لایه ۲ چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟

در صنعت بلاک‌چین، عبارت مقیاس‌پذیری به افزایش نرخ توان عملیاتی سیستم که بر حسب تراکنش در ثانیه اندازه‌گیری می‌شود، اشاره دارد. با پذیرش گسترده ارز‌های دیجیتال در زندگی روزمره، لایه‌های بلاک چین در تلاش برای بهبود امنیت شبکه، حفظ سوابق و سایر عملکرد‌ها هستند. بلاک چین اولین لایه از یک اکوسیستم غیرمتمرکز است. به زبان ساده، بلاک‌چین لایه ۲ یک ادغام شخص ثالث است که در ارتباط با لایه ۱ برای افزایش تعداد گره‌ها و در نتیجه توان عملیاتی سیستم استفاده می‌شود.

بسیاری از فناوری‌های بلاک چین لایه ۲ در حال حاضر و در این سیستم‌ها از قرارداد‌های هوشمند برای خودکار‌سازی تراکنش‌ها استفاده می‌شوند. در این مقاله هر چیزی که آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ در مورد بلاک‌چین لایه ۱ و ۲ لازم است بدانید را بررسی می‌کنیم. همچنین به بحث در مورد محدودیت‌ها و آینده بلاک‌چین‌های لایه ۱ و ۲ خواهیم پرداخت.

مقایسه بلاک‌چین لایه ۱ و ۲

بلاک‌چین مزیت‌های زیادی مانند افزایش امنیت، تراکنش‌های راحت و ثبت سوابق دارد. با این حال، افزایش پذیرش آن معایب بلاک‌چین را آشکار کرده است. یکی از این معایب مقیاس‌پذیری است.

پردازش هر تراکنش در یک سیستم غیرمتمرکز مدت زمان زیادی طول می‌کشد. از این رو، مهندسان بلاک‌چین برای حل این مشکل زمان، از مقیاس لایه ۲ استفاده می‌کنند. در ادامه هر کدام را جداگانه توضیح می‌دهیم و تفاوت آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

چرا مقیاس‌پذیری یک شبکه بلاک‌چین اهمیت دارد؟

اصطلاح مقیاس پذیری توسط کارشناسان مختلف به طور متفاوتی تعریف می‌شود. از سوی دیگر، مقیاس‌پذیری بلاک چین به ظرفیت سیستم جهت ارائه یک تجربه عالی برای هر کاربر، صرف نظر از تعداد کلی کاربران در هر لحظه خاص، اشاره دارد. مقدار تراکنش‌های انجام شده توسط یک سیستم در هر ثانیه به عنوان خروجی نامیده می‌شود. در حالی که شبکه پرداخت الکترونیکی ویزا می‌تواند تقریباً ۲۰۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پردازش کند، بلاک‌چین بیت کوین تنها آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ می‌تواند ۳ تا ۷ تراکنش در ثانیه را انجام دهد.

دلیل آن هم این است که در حالی که بیت کوین از یک سیستم غیر متمرکز استفاده می‌کند، VisaNet از یک سیستم متمرکز استفاده می‌کند. برای محافظت از حریم خصوصی کاربران خود، بیت‌کوین به قدرت پردازش و زمان بیشتری نیاز دارد. پذیرش، استخراج، توزیع و اعتبارسنجی توسط یک شبکه نود، همه مراحل مورد نیاز برای هر تراکنش داده هستند.

با تبدیل شدن بیت‌کوین به یکی از بخش‌های مهم تجارت روزمره، مهندسان بلاک‌چین دائماً در تلاش هستند تا دامنه مدیریت بلاک‌چین را گسترش دهند. آن‌ها می‌خواهند با توسعه لایه‌های بلاک چین و بهبود مقیاس‌پذیری بلاک‌چین لایه ۲، زمان پردازش را کاهش و TPS را افزایش دهند.

رابطه بیت‌کوین و مقیاس‌پذیری

بیت‌کوین در ابتدا به عنوان یک بلاک‌چین ساده برای نقل و انتقالات دارایی‌های کاربران ایجاد شد. با این حال، از همان ابتدا با مقیاس‌پذیری دست و پنجه نرم می‌کرد و این سؤال را ایجاد می‌کرد: اگر تعداد زیادی از افراد شروع به استفاده از بیت‌کوین کنند، چه اتفاقی می‌افتد؟

این را می‌توان به عنوان یکی از مشکلات شبکه در نظر گرفت. هر سیستمی با پهنای باند خود محدود است و تنها می‌تواند تعداد خاصی از تراکنش‌ها را در ثانیه (TPS) انجام دهد. علاوه بر این، هر تراکنش در یک سیستم غیرمتمرکز باید تأیید شود که نیاز به مقدار زیادی ظرفیت ذخیره‌سازی دارد. مشکل مقیاس‌پذیری بیت‌کوین در سال ۲۰۲۱ به اوج خود رسید. با افزایش محبوبیت بیت‌کوین، ظرفیت پروتکل افزایش یافت در نتیجه از سرعت پردازش به شدت کاسته شد.

چرا استفاده از فناوری لایه ۲ در بلاک چین‌های امروزی ضروری است؟

افزایش تقاضا و هزینه‌های تراکنش بالاتر از اصلی‌ترین دلایل ضرورت استفاده از لایه ۲ است. برای مثال اتریوم را در نظر بگیرید. اتریوم به دلیل فرآیند اجماع خود، چندین برنامه غیرمتمرکز را ایجاد می‌کند. مکانیزم اجماع در فناوری بلاک چین یک راه حل مقاوم در برابر خطا است که به نود‌های پراکنده اجازه می‌دهد بر روی یک حالت شبکه به توافق برسند. این روش‌ها اطمینان می‌دهند که همه گره‌ها همگام هستند و در مورد تراکنش‌ها توافق دارند. این امر تغییر یا حمله به بلاک‌چین اتریوم را بسیار دشوار می‌کند.

رونق ICO در نتیجه ثبات و امنیت اتریوم ایجاد شد و افراد را تشویق کرد تا ارز‌های خود را در بلاک چین توسعه دهند. در نتیجه، تعداد کاربران اتریوم و همچنین تعداد تراکنش‌ها افزایش یافت. علاوه بر این، هزینه تراکنش یا همان کارمزد گس اتریوم، افزایش یافت.

هنگامی که شبکه بلاک چین بیش از حد استفاده می‌شود، تراکنش‌های معلق در حافظه جمع می‌شوند و پردازش آن‌ها زمان بیشتری می‌برد. برای حل این موضوع، ماینر‌ها شروع به اولویت‌بندی معاملات با قیمت گس بیشتر کرده‌اند تا آن‌ها را تأیید کنند. این امر هزینه تراکنش را حتی بالاتر می‌برد.

مشکلات بلاک‌چین‌های لایه ۱

در یک سیستم غیرمتمرکز، شبکه لایه ۱ یک بلاک چین است. بیت کوین و اتریوم دو نمونه از این هستند. در مقیاس‌پذیری لایه ۱، زیربنای بلاک‌چین برای مقیاس‌پذیری بیشتر به روز‌رسانی می‌شود. این راه حل‌ها قوانین پروتکل را تغییر می‌دهند تا ظرفیت و سرعت تراکنش را افزایش دهند و به داده‌ها و کاربران بیشتری اجازه دهند.

در بلاک‌چین لایه ۱ با افزایش افزایش سرعت تأیید بلوک‌ها و افزایش ظرفیت انتقال داده یک بلوک مقیاس‌پذیری انجام می‌شود. این روش‌های مقیاس‌بندی وقتی با هم استفاده می‌شوند، توان عملیاتی شبکه را افزایش می‌دهند. با این حال، با افزایش تعداد کاربران بلاک چین، به نظر می‌رسد که لایه ۱ کوتاهی کرده است. در ادامه به برخی از ایرادات این سیستم اشاره شده است.

پروتکل اجماع ناکارآمد

در بلاک‌چین‌های لایه ۱، از الگوریتم اثبات کار قدیمی استفاده می‌شود. در حالی که این رویکرد نسبت به سایرین ایمن‌تر است، اما سرعت آن محدود است. ماینر‌ها باید الگوریتم‌های رمزنگاری را با استفاده از توان محاسباتی حل کنند. در نتیجه استخراج قدرت محاسباتی و زمان بیشتری می‌برد.

راه حل این مشکل استفاده از الگوریتم اثبات سهام است. این رویکرد اجماع، بلوک‌های داده تراکنش جدید را بر اساس وثیقه سهام اعضای شبکه تأیید می‌کند و در نتیجه رویه کارآمدتری را به همراه دارد.

حجم کاری بیش از حد

با افزایش تعداد کاربران، حجم کار روی بلاک چین لایه ۱ افزایش یافته است. در نتیجه سرعت و ظرفیت پردازش کند خواهد شد. برای حل آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ این مشکل نیز، شاردینگ پیشنهاد شده است. به زبان ساده، شاردینگ وظیفه اعتبارسنجی و احراز هویت تراکنش‌ها را به بخش‌های کوچک‌تر و آسان‌تر برای مدیریت تقسیم می‌کند. در نتیجه، حجم کار ممکن است در شبکه توزیع شود تا از قابلیت محاسباتی بیشتر نود‌ها استفاده شود. از آنجایی که شبکه این خرده‌ها را به صورت موازی پردازش می‌کند، می‌توان چندین تراکنش را به صورت متوالی به طور همزمان پردازش کرد.

راه حل‌های مقیاس‌پذیری لایه ۲ چیست؟

بلاک‌چین لایه ۲ برای افزایش کارایی روی لایه بومی استفاده می‌شود. لایه ۲ به طور مؤثر تراکنش‌ها را با انتقال بخشی از فشار تراکنش از بلاک چین لایه ۱ به طراحی سیستم دیگر تخلیه می‌کند. لایه ۲ پردازش‌ها را انجام می‌دهد و برای نهایی شدن نتیجه به لایه ۱ گزارش می‌دهد. از آنجایی که این معماری اکثر بار پردازش داده را بر عهده می‌گیرد، ازدحام شبکه کاهش می‌یابد. علاوه بر کاهش حجم کاری لایه ۱، مقیاس‌پذیری نیز انجام می‌شود.

شبکه لایتنینگ بیت کوین، یک راه حل مقیاس‌‌پذیری لایه ۲ است که به طور همزمان بار بیت کوین را برداشته و به آن گزارش می‌دهد. در نتیجه، شبکه لایتنینگ سرعت پردازش بلاک چین بیت کوین را افزایش می‌دهد. شبکه لایتنینگ همچنین قرارداد‌های هوشمند را به شبکه لایه۱ بیت کوین اضافه می‌کند.

۴ راه حل مقیاس‌پذیری بلاک‌چین لایه ۲

بلاک چین تو در تو (پلاسما)

بلاک چین لایه ۲ لایه‌ای است که روی دیگری اجرا می‌شود. در اصل، لایه ۱ تنظیمات را ایجاد می‌کند، در حالی که لایه ۲ رویه‌ها را انجام می‌دهد. در یک بلاک‌چین اصلی، ممکن است چندین لایه بلاک چین وجود داشته باشد. برای درک بهتر آن را یک شرکت در نظر بگیرید. به جای اینکه یک نفر (مثلاً مدیر) همه کار‌ها را انجام دهد، مدیر وظایف را به زیردستان محول کرد که پس از اتمام به مدیریت گزارش دادند. در نتیجه، حجم کاری مدیر کاهش می‌یابد در حالی که مقیاس‌پذیری افزایش می‌یابد. پروژه اومیسگو OMG Plasma از این راه حل استفاده می‌کند.

کانال‌ها

استفاده از کانال‌ها امکان ارتباط دو طرفه بین شرکت‌کنندگان بلاک چین را فراهم می‌کند. از آنجایی که هیچ شخص ثالثی درگیر این فرآیند نیست – مانند یک ماینر – شرکت‌کنندگان ممکن است زمان انتظار را کاهش دهند.

نحوه عملکرد آن به شرح زیر است:

• شرکت‌کنندگان در قرارداد‌های هوشمند توافق می‌کنند که از قبل آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ بخشی از لایه پایه را ببندند.
• سپس آن‌ها ممکن است مستقیماً با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و نیاز ماینر‌ها را از بین ببرند.
• آن‌ها پس از تکمیل مجموعه کامل تراکنش، وضعیت کانال نهایی را به بلاک چین اضافه می‌کنند.

کانال‌ها ممکن است در شبکه Raiden اتریوم و شبکه لایتنینگ بیت کوین یافت شوند. شبکه لایتنینگ به کاربران امکان می‌دهد چندین تراکنش کوچک را در مدت زمان کوتاهی انجام دهند. از سوی دیگر، Raiden به کاربران اجازه می‌دهد تا قرارداد‌های هوشمند را از طریق کانال‌های شخصی اجرا کنند. کانال‌ها مانند شبکه لایتنینگ کاملاً ایمن هستند. از سوی دیگر، بلاک چین لایه ۱ اتریوم، تمام تراکنش‌ها را در یک دفتر کل قابل حسابرسی عمومی پیگیری می‌کند.

ساید‌چین‌ها (SideChains)

ساید‌چین‌ها یا زنجیره‌های جانبی یکی دیگر از راه حل‌های مقیاس‌پذیری لایه ۲ هستند. زنجیره جانبی یک زنجیره تراکنش است که امکان پردازش همزمان تعداد زیادی تراکنش را فراهم می‌کند. این یک فرآیند اجماع جداگانه از لایه بومی دارد. برای بهبود مقیاس‌پذیری و سرعت پردازش، این تکنیک را می‌توان بهینه‌سازی کرد. زنجیره اصلی باید داده‌های تراکنش را تأیید کند، امنیت را حفظ کند و اختلافات را در این مورد حل کند.

تفاوت ساید‌چین با کانال‌ها در این است که در ساید‌چین همه تراکنش‌ها در دفتر کل به صورت عمومی ثبت می‌شوند. علاوه بر این، اگر یک سایدچین آسیب‌پذیری امنیتی داشته باشد، تأثیری بر سایر زنجیره‌های جانبی یا زنجیره اصلی لایه پایه ندارد.

رول‌آپ‌ها (Rollup‌s)

Rollup‌ها راه حل‌های مقیاس‌بندی بلاک چین لایه ۲ هستند که تراکنش‌های خارج از بلاک چین لایه ۱ را انجام می‌دهند و سپس داده‌ها را از تراکنش‌ها در بلاک چین لایه ۲ آپلود می‌کنند. لایه ۱ می‌تواند مجموعه‌ها را ایمن نگه دارد زیرا داده‌ها در لایه پایه هستند.

رول‌آپ‌ها از نظر امنیت به دو دسته تقسیم می‌شوند:

• رول‌آپ‌های آپتیمیستیک: این‌ها بر این فرض استوار هستند که تراکنش‌ها به طور پیش فرض مشروع هستند. در نتیجه، آن‌ها فقط در صورت وجود چالش از محاسبه برای شناسایی تقلب استفاده می‌کنند.
• رول‌آپ‌ها با دانش صفر: این مجموعه‌ها محاسبات را خارج از زنجیره انجام می‌دهند. سپس شواهد اعتبار به لایه پایه یا زنجیره اصلی ارسال می‌شود.

رول‌آپ‌ها به نفع کاربران است؛ زیرا به افزایش توان عملیاتی تراکنش، مشارکت آزاد و کاهش هزینه‌های گس کمک می‌کنند.

محدودیت‌های لایه ۱ و لایه ۲

لایه‌های بلاک‌چین مزایای متعددی دارد. به عنوان مثال، هنگامی که لایه پایه اصلاح می‌شود، مزیت کلیدی راه حل‌های لایه ۱ این است که توسعه‌دهندگان مجبور نیستند چیزی به معماری موجود اضافه کنند. از طرف دیگر، راه حل‌های مقیاس‌بندی لایه ۲، با پروتکل لایه پایه تداخلی ندارند. بعلاوه، این روش‌ها به کاربران اجازه می‌دهند تا چندین تراکنش کوچک را بدون پرداخت هزینه‌های گزاف تراکنش یا اتلاف وقت در انتظار تأیید ماینر انجام دهند. با این حال، هر دوی این سطوح بلاک چین دارای محدودیت‌هایی هستند که باید در نظر گرفته شوند:

اضافه شدن به پروتکل‌های موجود

سخت‌ترین جنبه لایه‌های بلاک چین، ادغام آن‌ها در سیستم‌های فعلی است. هر دو بیت کوین و اتریوم دارای ارزش بازار میلیارد‌ها دلار هستند. هر روز، کاربران میلیون‌ها دلار معامله می‌کنند. در نتیجه، پیچیده‌تر کردن فرآیند با افزودن کد‌های غیرضروری و آزمایش کردن، منطقی نیست، زیرا این کار هزینه زیادی دارد.

مثلث مقیاس‌پذیری

عبارت مثلث مقیاس پذیری توسط ویتالیک بوترین، مخترع اتریوم، برای توصیف توانایی یک بلاک چین در ایجاد تعادل بین سه ویژگی بیولوژیکی امنیت، مقیاس‌پذیری و تمرکززدایی ابداع شد.

هر سیستم بلاک چین می‌تواند تنها دو فاکتور بالا را در یک زمان آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ داشته باشد.. در نتیجه، یکی از ویژگی‌های اصلی فناوری بلاکچین موجود همیشه باید به خطر بیفتد. بیت کوین یک نمونه عالی از این موضوع است. در حالی که بلاک چین آن تمرکززدایی و امنیت را بهینه کرده است، مجبور شده است یک معاوضه مقیاس‌بندی انجام دهد و این به تقصیر خودش نیست.

آینده بلاک‌چین لایه ۱ و ۲ چگونه است؟

یکی از دلایلی که در حال حاضر پذیرش جریان اصلی کریپتو در تجارت بلاک چین غیرممکن است، مقیاس‌پذیری است. با افزایش تقاضا برای ارز‌های دیجیتال، نیاز به گسترش فناوری‌های بلاک چین نیز افزایش می‌یابد. از آنجایی که هر دو سطح بلاک چین مجموعه‌ای از محدودیت‌های خاص خود را دارند، پاسخ نهایی ایجاد سیستمی خواهد بود که بتواند مشکل مقیاس‌پذیری را حل کند.

کلام آخر

برای حل مشکلی که بالاتر ذکر شد دو روش کاهش مشکل مقیاس‌پذیری و جستجوی جایگزین‌های امکان‌پذیر وجود دارد. مانند تلاشی که شبکه اتریوم برای تغییر الگوریتم خود و ایجاد اتریوم ۲.۰ می‌کند. سؤال اصلی این است که آیا لایه‌های بلاک چین و مقیاس‌پذیری لایه ۲ در آینده گذرا خواهند بود یا دائمی؟ هیچ کس در آن زمان به طور قطع نمی‌داند.

مقیاس پذیری در بلاک چین و ارز دیجیتال چیست؟

مقیاس‌پذیری بلاک چین به انگلیسی Blockchain scalability است. مقیاس‌پذیری یکی از مهم‌ترین مشکلات بلاک چین است و از بدو تولد بیت کوین هم موردتوجه خیلی‌ها قرارگرفته است. در این مقاله ما راه حل‌های مشکل را بررسی می‌کنیم و سپس به جوانب مثبت و منفی آن می‌پردازیم. در پایان ما ایده‌های جدید در مورد بلاک چین‌های مقیاس‌پذیر را معرفی خواهیم کرد.

آنچه در این مقاله می‌خوانید

توسعه پذیری یا مقیاس پذیری در بلاک چین

توسعه‌پذیری یا مقیاس‌پذیری یکی از ویژگی‌های یک سیستم است که نشان می‌دهد آن سیستم تا چه حد می‌تواند در مقیاس‌های بزرگ‌تر هم به شکل مشابه و پایدار فعالیت کند. و این‌یکی از مشکلات اصلی ارزهای دیجیتال و بیت کوین است. بیت کوین حدود 7 تراکنش را در ثانیه را مدیریت می‌کند. اتریوم هم نزدیک به بیست تراکنش در ثانیه را مدیریت می‌کند. پس مقیاس‌پذیری در بلاک چین به توانایی هر شبکه در پردازش تراکنش‌های فراوان در لحظه اطلاق می‌شود (TPS war).

بدیهی است که سرعت معاملات بیت کوین به هیچ‌وجه به پردازنده‌های پرداخت سنتی مانند Paypal یا Visa نزدیک نیست.

چرا بلاک چین آهسته است؟

یک شبکه غیرمتمرکز و توزیع‌شده بسیار کندتر از یک سیستم متمرکز مانند Visa یا Paypal است. برای درک دلیل باید نحوه کار Blockchain را بفهمیم.

مهم است که بدانید بلاک چین فناوری اساسی بسیاری از ارزهای رمز پایه است. چون بیت کوین اولین و شناخته‌شده‌ترین کاربرد فناوری بلاک چین است. بنابراین یک مثال مناسب برای توضیح است.

Blockchain به معنای واقعی کلمه یک زنجیره بلوک است که به ترتیب به یکدیگر متصل می‌شوند و هر بلوک حاوی معاملات تأییدشده است که غیرقابل تغییر، ایمن و عمومی هستند. دفترهای بلاک چین در مقایسه با سیستم‌های متمرکز سرعت کمتری دارند، زیرا برای انجام کارهای اضافی مواد پایین است:

میانگین زمان ایجاد بلوک : ایجاد و ایمن‌سازی بلوکی شامل حدود ۲۰۰۰ معامله با بیت کوین تقریباً 10 دقیقه طول می‌کشد. این بدان معناست که فقط مقدار معینی از معاملات در یک‌زمان معین قابل‌پردازش است.

محدودیت‌های اندازه بلوک : هر بلوک محدودیت یک مگابایت (1,000 کیلوبایت) دارد. این بدان معنی است که محدودیتی در مقدار تراکنش‌هایی که می‌تواند به بلوک اضافه شود وجود دارد. دلیل اولیه این محدودیت جلوگیری از حملات انکار سرویس (DOS) توسط هکرهایی بود که قصد ایجاد بلوک‌های عظیم (یا بی‌نهایت) را داشتند که به شبکه بیت کوین آسیب می‌رساند و آن را فلج می‌کند.

از زمان ایجاد آن، پایگاه کد منبع باز بیت کوین تغییرات بسیارکمی را مشاهده کرده است و ویژگی‌های اساسی آن – مانند زمان ایجاد بلوک و محدودیت اندازه بلوک – هنوز همان هستند. تعداد شرکت‌کنندگان در شبکه بیت کوین به بیش از ده میلیون کاربر روزانه رسیده است. می‌توانید استرس فوق‌العاده‌ای را که شبکه به دلیل استفاده و فعالیت بیشتر با آن روبرو است تصور کنید.

مقیاس پذیری بیت کوین

ولی در آینده مقیاس‌پذیری برای بیت کوین تبدیل به یک چالش می‌شود. در حال حاضر ویزا و مستر کارت حدود 2000 تراکنش را در ثانیه پردازش می‌کند و ارز دیجیتال ترون هم 2000 تراکنش را در ثانیه پردازش می‌کند. درحالی‌که بیت کوین سرعت کمتری دارد. حالا اینجا سؤال پیش می‌آید که آیا بیت کوین توسعه‌پذیر نمی‌باشد و از بازار رقابت کنار می‌رود؟

برای اینکه شما یک پروژه باکیفیت را انتخاب کنید باید معیارهای مثلث مدیریت پروژه (Project management triangle) را در نظر بگیرید. یعنی بررسی کنید که آن پروژه چقدر سریع، عالی و مقرون‌به‌صرفه است درحالی‌که هیچ پروژه‌ای نمی‌تواند این سه تا ویژگی را باهم داشته باشد. پس هر راه‌حلی که ارائه می‌شود باید رضایت تمامی توسعه‌دهندگان، ماینرها و سایر کاربران را تأمین کند.

اثرات منفی مقیاس پذیری بیت کوین

تأیید صحت امضا : هر معامله در داخل شبکه نیاز به امضای دیجیتالی دارد که توسط مالک کلیدهای خصوصی (که ازنظر فنی صاحبان کوین هستند) به‌صورت رمزنگاری ‌شده امضا شده است. این کار برای اثبات اصالت کوین‌ها و درنتیجه خود معامله در شبکه همتا به همتا اجباری است. تولید و تأیید این امضاها ازنظر محاسباتی بسیار پیچیده می‌باشد. از طرف دیگر، یک سیستم متمرکز به تأیید تک‌تک درخواست‌ها احتیاج ندارد، زیرا سرور مرکزی قوانین حاکم بر دسترسی چیره می‌باشد.

محاسبات زائد : یک سیستم توزیع‌شده به دلیل همانند شدن همان دفتر در بسیاری از نقاط دسترسی، به‌طور طبیعی زائد است. با توجه به منبع باز بودن بیت کوین، هرکسی می‌تواند به یک گره تبدیل شود و سرور خود را اداره کند. یک مزیت این معماری این است که شبکه فوق‌العاده ایمن است (نسبت به خطا مقاوم است). بااین‌حال این بدان معناست که تراکنش‌ها باید به‌صورت جداگانه و برای هر گره در شبکه پردازش شوند، بنابراین نیاز به‌کار بیشتر و زمان بیشتری دارد. متناوباً، ارتباط مشتری و سرور در یک سیستم متمرکز نیاز به پردازش معامله فقط در یک نمونه دارد.

دستیابی به اجماع : دستیابی به‌اتفاق نظر در یک سیستم غیرمتمرکز یک نیاز حیاتی برای هر بلاک چین است. بیت کوین برای دستیابی به‌اتفاق نظر از سازوکار اجماع اثبات کار (POW) استفاده می‌کند که استخراج‌کنندگان را ملزم به حل مسائل پیچیده ریاضی با استفاده از منابع عظیم الکتریکی و محاسباتی می‌کند. پس از صحت اثبات، استخراج‌کننده برنده بیت کوین پاداش می‌گیرد و شبکه با قرار گرفتن بلوک جدید در زنجیره بلوک موافقت می‌کند. این کار شامل ارتباط قابل‌توجهی بین گره‌ها برای اطمینان از وضعیت فعلی بلاک چین است. سازوکار اجماع به‌طور مستقیم بر میانگین زمان ایجاد بلوک تأثیر می‌گذارد. این عمل برای شبکه بیت کوین به‌طور کامل 10 دقیقه طول می‌کشد. در یک پایگاه داده متمرکز، احتمال معاملات متناقض حداقل است و بنابراین، به پردازش بسیار کمتری نیاز دارد.

هزینه‌های گران‌قیمت : در روزهای ابتدایی بیت کوین، می‌توانستید با پرداخت هزینه‌ای معادل فقط 0.05 دلار معامله را انجام دهید. پس از آن این مقدار افزایش یافت. تصور کنید 40 دلار هزینه برای پرداخت 5 دلار بیت کوین بپردازید آیا بیت کوین مقیاس پذیر است؟ در این صورت بهتر بود تا از نقل و انتقالات بانکی به‌جای بیت کوین استفاده کنید. هزینه‌های معامله بخش مهمی از شبکه برای تشویق ماینرها در پردازش و اعتبار سنجی معاملات در شبکه می‌باشد. ازآنجاکه محدودیت بلوکی وجود دارد که فقط تعداد محدودی از معاملات می‌توانند در یک زمان مشخص در یک بلوک قرار بگیرند، استخراج‌کنندگان ازنظر مالی تشویق می‌شوند تا معاملات را که بالاترین هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند انتخاب کنند. اگر می‌خواهید معامله شما سریع پردازش شود، پس باید هزینه‌های بیشتری بپردازید. این امر منجر به جنگ پیشنهادات می‌شود که در آن هنگام هزینه شبکه، هزینه‌های معامله بالاتر می‌رود.

افزایش زمان انتظار : یک شبکه متراکم همچنین منجر به افزایش زمان انتظار نیز می‌شود، زیرا فضای زیادی برای انجام معاملات در یک بلوک وجود دارد و ماینرها افرادی را که بالاترین هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند در اولویت قرار می‌دهند. گفته می‌شود برخی فقط برای تأیید معاملات خود بیش از ساعت‌ها و حتی روزها صبر کرده‌اند! این‌یک دردسر اساسی برای کاربران، به‌ویژه کسانی که حداقل هزینه‌ها را می‌پردازند، ایجاد می‌کند.

تصویب جریان اصلی پایین : هزینه‌های معامله گران و مدت‌زمان طولانی انتظار مستقیماً بر تصویب جریان اصلی برای کاربران و بازرگانان تأثیر می‌گذارد. از همه مهم‌تر، بازرگانان بیت کوین – یا ارزهای رمز پایه را به‌عنوان وسیله‌ای مناسب برای پرداخت قبول نمی‌کنند. چرا بازرگانانی که می‌توانند با VISA یا MasterCard که پردازش‌های آنی را انجام می‌دهد، 10 دقیقه تا یک ساعت صبر کنند تا معامله را تأیید کنند؟ پذیرش کمتر بازرگان به این معنی است که دارندگان ارزهای رمز پایه کمتر راهی برای استفاده از کوین‌های خود به‌عنوان وسیله پرداخت دارند. درواقع، چندین گزارش نشان می‌دهد که پذیرش بیت کوین توسط بازرگانان از سال ۲۰۱۷ در حال کاهش می‌باشد.

سه راهی مقیاس پذیری

ویتالیک بوترین Vitalik Buterin یک برنامه‌نویس و نویسنده کانادایی روسی است که اولین بار اصطلاح سه‌راهی مقیاس‌پذیری را مطرح کرد. به بیان ویتالیک بوترین سه ویژگی غیرمتمرکزسازی، امنیت و مقیاس‌پذیری را به‌طور همزمان در یک ارز دیجیتال نمی‌توان جای داد. تاکنون هیچ ارز دیجیتالی موفق به این کار نشده است و اگر ارزی بتواند همزمان این 3 ویژگی را در خود داشته باشد، یک ارز دیجیتال مطلوب است. در حال حاضر فقط ارز دیجیتال اتریوم دو تلاش می‌کند تا در آینده شامل این سه ویژگی باشد.

پس یک بلاکچین ایده آل باید سریع، امن و غیر متمرکز باشد.

از سه ویژگی مطرح‌شده، ارزها معمولاً دو ویژگی را به همراه دارند. به‌عنوان مثال، بیت کوین و سایر ارزهای مبتنی بر الگوریتم اجماع اثبات کار (Proof of Work) دو ویژگی نامتمرکز بودن و امنیت را شامل می‌شوند، اما سرعت کافی و مقیاس‌پذیری مناسبی ندارند. از طرفی، ریپل با فدا کردن نامتمرکز بودن، دو ویژگی امنیت و سرعت را برای بلاک چین خود برگزیده است.

عموماً اکثر ارزهای مبتنی بر الگوریتم اجماع اثبات کار فاقد مقیاس‌پذیری مناسب هستند. این در حالی است که ارزهای دیجیتال مبتنی بر الگوریتم اجماع اثبات سهام (Proof of Stake) با فدا کردن یکی از ویژگی‌های امنیت و یا نامتمرکز بودن، مقیاس‌پذیری بالایی را ارائه می‌دهند. به‌عنوان مثال ایاس و کاردانو قابلیت پردازش هزاران تراکنش در ثانیه رادارند.

می‌توان شبکه نانو را یکی از مقیاس‌پذیرترین پلتفرم‌های کنونی در نظر گرفت زیرا:

1- تراکنش‌ها را دربسته مایکرو UDP فشرده می‌کند (همانند فایل zip)، بنابراین حتی رایانه‌های با ضعیف‌ترین سخت‌افزارها نیز می‌توانند تراکنش‌ها را پردازش کنند.

2- هر کاربر توان محاسباتی تراکنش خود در بلاک چین خود را ارائه می‌دهد. یعنی آنکه بلاک چین بزرگی وجود ندارد که سایر کاربران مجبور به پشتیبانی آن باشند.

3- بلاک چین‌های فردی فقط آخرین موجودی‌تر حساب کاربر را ذخیره می‌کند و نه سابقه تراکنش‌های تمام کاربران.

دستیابی به مقیاس پذیری نامحدود اساسا به معنای از دست دادن امنیت می باشد.

گنجاندن این سه ویژگی به‌طور همزمان در یک ارز دیجیتال کار دشواری است. لذا بسیاری از پروژه‌ها به‌منظور افزایش مقیاس‌پذیری خود، به‌ناچار مجبورند که امنیت و یا نامتمرکز بودن که ذات یک بلاک چین است را فدا کنند.

ایده های جدید رفع مشکل مقیاس پذیری

شبکه لایتینگ Lighting Network در این مورد به کمک آمده است. شبکه لایتینگ، استفاده از یک‌لایه بالاتر شبکه بیت کوین را پیشنهاد می‌کند که در آن هیچ الزامی برای ذخیره تراکنش‌ها در بلاک چین وجود ندارد بلکه تراکنش‌ها می‌توانند در جای دیگری ثبت شوند. شبکه لایتینگ شاید بتواند مشکل مقیاس‌پذیری را حل کند ولی ازنظر امنیتی آن‌چنان قدرتمند نیست. ایده شاردینگ هم به‌راحتی می‌تواند باعث حل مشکل مقیاس‌پذیری در ارزهای دیجیتال شود.

درواقع، برخی بر این باورند که آینده رمز ارزها در کل ممکن است مستقل از بلاک چین شود. بسترهایی مثل بایت‌بال (Byteball) و IOTA به‌هیچ‌وجه از بلاک استفاده نمی‌کنند و در عوض معاملات جدید مسئول تأیید پاداش‌های به‌موقع هستند.

راهکار دیگری به نام پلاسما کش وجود دارد که به هر کاربر اجازه می‌دهد تا فقط بر روی بلوک‌هایی خاص تمرکز کنند. بر اساس این روش کاربران به بلوک‌هایی که مرتبط با تراکنش‌های خودشان است توجه می‌کنند که سبب جلوگیری از انجام تراکنش‌های جعلی می‌شود و شبکه بلاک چین را بهینه‌سازی می‌کند.

سوالات متداول

آیا بلاک چین مقیاس پذیر است؟

بله، بلاکچین مشکل مقیاس پذیری دارد و همیشه در حال رفع این مشکل است. بیت کوین در هر ثانیه 4.6 تراکنش را پردازش می کند.

مقیاس پذیری ارز دیجیتال چیست؟

مقیاس پذیری توانایی یک ارز رمزنگاری شده برای مقابله با هجوم تعداد زیادی تراکنش در یک زمان است. به عنوان مثال، بیت کوین با هفت معامله در ثانیه روان کار می کند. هر ارز رمزنگاری شده زمان ایجاد خود را دارد، اما برای بیت کوین این فرآیند 10 دقیقه طول می کشد.

بلاک چین بیت کوین چقدر بزرگ است؟

اعداد ارائه شده در ابتدا در مگابایت گزارش شده و به گیگابایت تبدیل شده اند. 1 گیگابایت برابر با 1024 مگابایت است. اندازه بلاکچین بیت کوین از ژانویه 2009 تا 9 دسامبر 2020 (در گیگابایت)
Dec 01, 2020
305.96
Nov 30, 2020
305.82
Oct 2020
300.32
Sep 2020
294.8

بلاک چین چند تا تراکنش را پردازش می کند؟

سیستم “اثبات کار” بیت کوین حدود ده دقیقه طول می کشد تا یک بلاک جدید به زنجیره بلوک اضافه کند. با این نرخ ، تخمین زده می شود که شبکه بلاکچین فقط می تواند حدود هفت معامله در ثانیه (TPS) را مدیریت کند.

آیا بلاک چین محدودیتی دارد؟

بسیاری از افراد به ‌سادگی ویژگی تمرکززدایی، غیرقابل‌دست‌کاری و معامله راحت بلاک چین را می بینند و امیدوار هستند که بتواند تمام مشکلات اعتمادی را برطرف کند.

عیب بلاک چین چیست؟

بلاکچین یک سیستم محاسباتی توزیع شده بزرگ نیست. استخراج امنیت شبکه را تأمین نمی کند. ورودی های بلاکچین برای همیشه دوام ندارند یا تغییرناپذیر نیستند. مقیاس پذیری همچنان ضعف بلاکچین است

آیا می توان Blockchain را هک کرد؟

اخیراً، هک های بلاکچین به شدت افزایش یافته است زیرا هکرها کشف کرده اند که آسیب پذیری ها در واقع وجود دارند. از سال 2017 ، اطلاعات عمومی نشان می دهد که هکرها حدود 2 میلیارد دلار ارز رمزپایه بلاکچین را به سرقت برده اند.

بهترین شرکت بلاکچین چیست؟

SALT Lending
Mythical Games
Gemini
Circle
Coinbase
Chronicled
IBM
Voatz
Steem
Shipchain

چه کسی مالک بلاکچین است؟

پاسخ این است که هیچ کس واقعاً صاحب فناوری بلاکچین نیست، اگرچه بلاکچین های اختصاصی می توانند در اختیار سازمان های مختلفی باشند.

پدر بلاکچین کیست؟

ساتوشی ناکاموتو
بلاکچین توسط شخصی (یا گروهی از افراد) با استفاده از نام Satoshi Nakamoto در سال 2008 اختراع شد تا به عنوان دفتر معاملات عمومی ارز رمزنگاری شده بیت کوین عمل کند.