ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟

حالا که نرخهای بهره پایین، مزایای بیشماری دارد، چرا فدرال رزرو، همیشه نرخهای بهره را پایین نگه نمی دارد؟

نرخ بهره چیست؟ تاثیر نرخ بهره در بازار فارکس

نرخهای بهره توسط بانک فدرال رزرو یا بازده اوراق قرضه، که با توجه به شرایط بازارهای مالی مشخص می شوند، تعیین می شود. به زبان ساده، نرخ بهره درصدی از اصل سرمایه است که توسط وام دهنده برای استفاده از پولش دریافت می شود. منظور از اصل سرمایه، مبلغی است که وام داده شده است.
نرخ بهره بر هزینه وام، تاثیر می گذارد. در نتیجه، آنها یا به اقتصاد سرعت می بخشند و یا آن را کند می کنند. فدرال رزرو، نرخ بهره را برای دستیابی به رشد اقتصادی ایده آل، مدیریت می کند.

بانک ها و موسسات دیگر برای اینکه تجارت سودآوری داشته باشند، از شما بهره می گیرند. در واقع آنها با نرخ کمتری نسبت به نرخی که شما را شارژ می کنند، به شما وام می دهند. و همین مسئله برای آنها تولید ثروت می کند.

موسسات کارتهای اعتباری از کالاها و خدماتی که شما خریداری می کنید، بهره می گیرند. شرکتها یا موسساتی هم که در کار وامهای خرید مسکن می باشند در ازای پولی که به شما برای خرید مسکن قرض می دهند، بهره می گیرند.

بانک ها و خزانه داری ایالات متحده امریکا به سرمایه گذارانی که پولهای شان را در حساب های پس انداز، سپرده های دارای گواهی، اوراق قرضه بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت می گذارند، بهره می پردازد. در این گونه موارد، سرمایه گذاران پولشان را به بانک ها یا خزانه داری، قرض می دهند.

مطالبی را که با هم در این مقاله آموزشی بررسی خواهیم کرد، به شرح زیر است:

مفهوم نرخ بهره، اهمیت نرخ بهره، نرخهای بهره چگونه تعیین می شوند، منظور از نرخ بهره منفی چیست، رابطه بین نرخ بهره و سرمایه گذاری، عوامل تاثیر گذار بر نرخهای بهره، انواع نرخهای بهره و نحوه محاسبه آنها، تاثیرات نرخهای بهره بالا در مقابل نرخهای بهره پایین و نتیجه گیری.

مفهوم نرخ بهره

نرخ بهره، یا هزینه قرض کردن پول است یا پاداش پس انداز آن، که، به عنوان درصدی از مبلغ قرض گرفته شده یا پس انداز شده، محاسبه می شود. نرخ بهره وام، به طور معمول به صورت سالانه قید می شود که به نرخ درصد سالانه (APR) معروف است.

اهمیت نرخ بهره

ممکن است همیشه متوجه آن نباشیم اما نرخ بهره نقش مهمی در زندگی روزمره ما دارد و می تواند بر قدرت خرید ما تأثیر بسزایی بگذارد. روند کلی نرخهای بهره می تواند تأثیر عمده ای بر سرمایه گذاری شما داشته باشد بنابراین به عنوان یک سرمایه گذار، توجه کردن به این نکته خیلی مهم است.

بهره، هزینه ای است که از قرض گیرنده برای استفاده از آن دارایی خاص، اتخاذ می شود. بر اساس وبسایت Investopedia، دارایی های قرض گرفته شده، شامل: پول نقد، کالاهای مصرفی، وسائل نقلیه و املاک می باشند.

زمانی که خریداران ملک، قصد خرید خانه ای را دارند، از بانک ها وام دریافت می کنند. از وامهای دیگر به عنوان مثال، برای: خرید ماشین، لوازم خانگی یا پرداخت هزینه های تحصیلی، استفاده می شود.

بانک ها هم می توانند تبدیل به یک قرض گیرنده شوند، بدین شکل که، زمانی که یک فرد پولش را در حساب پس انداز یک بانک می گذارد، در واقع سرمایه اش را که پول نقدش بوده است به بانک مربوطه، قرض داده است. در نتیجه بانک ها به خاطر پولی که سرمایه گذار به بانک قرض داده، به او بهره پرداخت می کنند.

سپس بانکها از پول قرض (وام) گرفته شده سرمایه گذار، برای تامین وام هایی با نرخهای بهره بالاتر، استفاده می کنند و مجددا با همان پولهای سرمایه گذاران، به افراد دیگر با نرخهای بالاتر، وام پرداخت می کنند. سود بانکها هم از تفاوت بین آنچه پرداخت و دریافت می کنند، نشات می گیرد.

از دیگر نکات مهمی که نشانگر اهمیت نرخهای بهره است، تاثیر اوراق قرضه کوتاه مدت خزانه داری روی نرخهای بهره است.

نرخهای بهره چگونه تعیین می شوند؟

نرخهای بهره توسط فدرال رزرو یا نرخ صندوقهای فدرال، یا بازده اوراق قرضه که تمام اینها هم توسط وضعیت بازار مشخص می شوند، تعیین می شود. فدرال رزرو، نرخ صندوق های فدرال را به عنوان معیاری برای نرخ بهره کوتاه مدت، تعیین می کند.

نرخ وجوه فدرال رزرو، همان چیزی است که بانک ها برای وام های شبانه از یکدیگر دریافت می کنند. بانکها سایر بانکها را، بهترین مشتریان خود می دانند.

بازده اوراق قرضه خزانه هم با تقاضای بازارهای مالی، نسبت به اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده، که در حراج ها به فروش می رسند، تعیین می شود. تحت برخی شرایط دشوار اقتصادی، تقاضا برای اوراق قرضه افزایش پیدا می کند.

هنگامی که سرمایه گذاران مایل به پرداخت هزینه های بیشتری برای این اوراق قرضه خزانه داری هستند، نرخ های بهره پایین ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟ می آیند. شرایط خاصی هم وجود دارند که در آنها نرخهای بهره افزایش پیدا می کنند، مثل بهبود شرایط اقتصادی، و این امر، اوراق قرضه خزانه داری ایالات متحده را کاهش می دهد.

حال اینکه چطور این نرخ ها عمل می کنند هم مهم است. وقتی فردی از یک بانکی پول قرض می گیرد، نرخ بهره بانکی، شامل تمام قسمت های پرداخت نشده این وام یا تراز کارت اعتباری او می شود و آن فرد باید حداقل در هر دوره ترکیبی، بهره آن وام را بپردازد. و اگر نپردازد، بدهی معوق این فرد حتی اگر شروع به پرداخت مابقی بدهی کند، افزایش پیدا می کند.

نرخهای بهره بانکی بسیار رقابتی هستند و نرخ وام و پس انداز آنها، با هم متفاوت هستند. اگر بانکی متوجه این قضیه شود، که فرد وام گیرنده از لحاظ اعتباری برای بانک پر ریسک می باشد، از آن فرد بهره بیشتری دریافت می کند. به همین دلیل است که نرخهای بالاتری را به وام های گردان، مانند کارت های اعتباری، اختصاص می دهند.

نرخ بهره ای که بانک به دارنده یک حساب پس انداز می پردازد، معمولاً بسته به شرایط بازار که توسط فدرال رزرو تشخیص داده می شود، تعیین می شود.

منظور از نرخ بهره منفی چیست؟

نرخ بهره در واقع همان هزینه ای است که برای قرض گرفتن باید پرداخت شود. به طور متعارف همیشه وام گیرنده بابت پولی که وام می دهد، بهره ای دریافت می کند. مثال واضح آن هم، زمانی است که شما مبلغ اضافه ای پول در اختیار دارید و قصد دارید تا آن را در بانکی نگه دارید. بانک مورد نظر در اینجا، قرض گیرنده، و شما قرض دهنده محسوب می شوید.

نتیجتا اینکه شما بابت پولی که به بانک قرض می دهید، بهره مشخصی دریافت خواهید کرد که به آن نرخ سود بانکی گفته می شود. مثال ساده دیگر، وام ها است. زمانیکه شما از بانک برای خرید مسکن یا خودرو، وام دریافت می کنید و در واقع در حال قرض گرفتن از بانک هستید، بابت این وام، باید بهره ای را به بانک پرداخت کنید. شاید تعجب کنید که زمانهایی هم وجود دارد که وام دهنده به جای گرفتن بهره از وام گیرنده، باید خودش نرخ بهره ای هم پرداخت کند.

به این نرخ بهره، نرخ بهره منفی گفته می شود. این نرخهای بهره منفی معمولا توسط بانکهای مرکزی و سایر بدنه های نظارتی آنان، اعمال می شود. بانکهای مرکزی این کار را در زمانهایی که نقدینگی کاهش پیدا کرده اعمال می کنند. زمانهایی که مصرف کنندگان، پول زیادی در اختیار دارند و حاضر نیستند تا چرخ اقتصاد به گردش در بیاید، آن پولها را خرج کنند.

رابطه بین نرخ بهره و سرمایه گذاری چیست؟

سطح سرمایه گذاری در اقتصاد به تغییرات نرخ بهره بسیار حساس است. به طور کلی، اگر نرخ بهره بالا باشد، سرمایه گذاری کاهش می یابد. برعکس، اگر نرخ بهره پایین باشد، سرمایه گذاری افزایش می یابد. این همبستگی معکوس در درک رابطه بین نرخ بهره و سرمایه گذاری، بسیارنکته مهم و کلیدی است.

کارهایی مثل تحصیلات، زیرساخت یا توسعه کسب و کار مستلزم صرف هزینه است. اگر نرخ بهره پایین باشد، دانشجویان، دولت ها و مشاغل می توانند پول مورد نیاز خود را ارزان تر وام بگیرند. وقتی نرخ بهره بالا باشد، سرمایه گذاری گران تر می شود. با گران شدن پول وام، مشاغل، دولت ها و افراد شروع به کند کردن برنامه های سرمایه گذاری خود می کنند.

شرایط اقتصادی ممکن است انتظارات سرمایه گذاران را تحت تأثیر قرار دهد. در یک اقتصاد قوی، وام گیرندگان انتظار دارند شرایط خوب ادامه یابد بنابراین ممکن است راحت تر وام بگیرند و به طور بالقوه نرخ بهره را افزایش دهند. با این حال در شرایط ضعیف اقتصادی، عکس این قضیه صادق است.

عوامل تاثیرگذار بر نرخهای بهره

عوامل متعددی می توانند روی نرخهای بهره تاثیر بگذارند. یکی از آنها تقاضا برای پول است. در یک اقتصاد در حال رشد، تقاضا برای پول زیاد است. از کارخانجات و شرکتهای تولیدی برای پیشرفت و توسعه گرفته تا شهروندان برای خرید مسکن و اتومبیل و غیره، همه به پول نیاز دارند. در نتیجه هرچه تقاضا برای پول افزایش یابد، نرخهای بهره هم بالاتر می روند.

عامل تاثیرگذار بعدی، عرضه پول است. مانند هر کالای دیگری، زمانیکه عرضه پول افزایش یابد، سایر موارد به همان قیمت باقی می مانند در نتیجه، نرخهای بهره کاهش می یابد. شرایطی هم وجود دارد که در آن سرمایه گذاران راه های جذابی برای سرمایه گذاری ندارند و اوراق قرضه یا سپرده ها را دنبال می کنند. اگر در آن لحظه تقاضایی برای پول وجود نداشته باشد، نرخ بهره کاهش می یابد.

عامل بعدی، کسری بودجه و استقراض دولت است. کسری بودجه، ناشی از فراتر رفتن هزینه های دولت نسبت به درآمدش است. برای تأمین این کسری، دولت به استقراض روی می آورد. به عنوان بزرگترین وام گیرنده در اقتصاد، میزان استقراض دولتی بر تقاضای پول تأثیر می گذارد و به نوبه خود نرخ بهره را کاهش می دهد.

فاکتور بعدی تورم است. قیمت همه کالاها با در نظر گرفتن افزایش قیمتهای عمومی در اقتصاد که به آن تورم می گویند، تعیین می شود. نرخ بهره هم که قیمت پول است، از این قاعده مستثنی نیست. عامل بعدی بانک مرکزی است. مثلا در زمانهای رونق اقتصادی، ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟ بانک مرکزی ممکن است روی مهار تورم تمرکز کند و نرخهای بهره را افزایش دهد.

انواع نرخهای بهره و نحوه محاسبه آنها

موسسات وام دهنده، نرخهای ثابت یا متغیری را برای وامهای خود اخذ می کنند. نرخهای ثابت تا پایان سررسید وام، باقی می مانند. در ابتدا بیشتر پرداخت های شما شامل پرداخت های مربوط به نرخ بهره است. ولی با گذشت زمان، وام گیرنده، درصدهای بیشتر و بیشتری را از اصل سرمایه پرداخت می کند. به عنوان مثال وام مسکن معمولی، نمونه ای از یک وام با نرخ بهره ثابت می باشد.

نرخهای متغیر، با نرخ اصلی (Prime Rate) تغییر می کنند. این نرخ، بهره ای است که یک موسسه، از بهترین وام گیرندگان خود دریافت می کند. نرخ اصلی هم براساس نرخ وجوه فدرال رزرو تعیین می شود. این هم همان نرخ بهره ای است که فدرال رزرو از بهترین مشتریان بانکی خود، دریافت می کند.

ولی در کل سه نوع نرخ بهره وجود داد:

1. نرخ بهره ساده
2. نرخ بهره تعهدی
3. نرخ بهره مرکب

نرخ بهره ساده یا عادی همان نرخ سودی است که به وام شما تعلق گرفته است و از حاصل ضرب سود روزانه در مبلغ اصلی وام شما ضرب در، تعداد روزهایی که باید وام را پرداخت کنید به دست می آید. مثلا اگر یک دانشجویی مبلغ 18000 دلار وام با نرخ بهره سالانه 6% بگیرد، و قرار باشد مثلا ظرف 3 سال وامش را پرداخت کند، فرمول به این شکل است: نرخ بهره ساده مساوی است با حاصل ضرب اصل وام در نرخ بهره سالانه در عدد 3 که در اینجا می شود: 3 * 6% * 18000 که مساوی است با 3240 دلار.

نرخ بهره تعهدی سود انباشته ای است که تا پایان دوره پرداخت نشده است. اگر وامی نیاز به پرداخت ماهانه (در پایان هر ماه) داشته باشد، سود این وام به طور پیوسته در طول ماه جمع می شود. اگر هزینه نرخ بهره در هر ماه 30 دلار باشد، این وام هر روز 1 دلار سود در بر می گیرد که پس از رسیدن به پایان ماه، نیاز به پرداخت دارد.

نرخ بهره مرکب هم به معنی بهره در بهره است. در نرخ بهره ساده فقط اصل سرمایه و سودی که به آن تعلق می گرفت، وجود داشت ولی در این نوع بهره، سود مرکب از اصل و سودهای انباشته شده دوره های قبل هم استفاده می کند به عبارتی: سود مرکب برابر است با مجموع مبلغ سپرده و سود آن در پایان دوره زمانی مشخص منهای مبلغ سپرده در حال حاضر. فرمول اصلی آن به این شکل است: = [P (1 + i) n ] – P و = P [(1 + i) n – 1].

در این فرمول P اصل سرمایه، i درصد اسمی نرخ بهره سالانه و n تعداد دوره دریافت سود است.

مثال: فرض کنید وام 3 ساله ای به مبلغ 10000 دلار با نرخ بهره مرکب سالانه 5% دریافت کردید. مبلغ سود حاصل این وام چقدر است؟

$10,000 [(1 + 0.05) 3 – 1] = $10,000 [1.157625 – 1] = $1,576.25

مفهوم نرخ درصد سالانه APR

نرخ درصد سالانه، کل هزینه وام است که شامل نرخ بهره و دیگر هزینه ها می باشد. بیشترین هزینه ها معمولا،ً هزینه هایی است که فقط یکبار اعمال می شوند و به آنها واحد (Points) گفته می شود. بانک آن را به عنوان درصد واحدی از کل وام، محاسبه می کند. نرخ درصد سالانه همچنین، شامل هزینه های دیگر مانند: هزینه های کارگزار و هزینه های بستن قرارداد نیز، می شود.

هر دو این نرخهای بهره و نرخ درصد سالانه، هزینه های وامها را به شما نشان می دهند. نرخ بهره، مبلغی را که شما هر ماه پرداخت می کنید را نشان می دهد و نرخ درصد سالانه هم، کل هزینه های وام، مادامی که تمام شود را، نشان می دهد.

تاثیرات نرخهای بهره بالا در مقابل نرخهای بهره پایین

نرخهای بهره بالا، تاثیرات منفی بر اقتصاد دارند چرا که باعث گران تر شدن وامها می شوند. وقتی نرخهای بهره بالا باشند، تعداد کمی از مصرف کنندگان و مشاغل، توانایی وام گرفتن را دارند که این مسئله، رشد اقتصاد را کند می کند.

این مسئله در عین حال، مردم را تشویق به پس انداز کردن نیز می کند زیرا، مبالغ بیشتری در ازای سپرده هایی که پس انداز کرده اند، دریافت می کنند. این امر، پول را از اقتصاد خارج کرده و رشد اقتصاد را کند می کند.

به همین منوال هم، نرخهای بهره پایین، تاثیرات معکوسی بر اقتصاد دارد. به عنوان مثال، نرخهای پایین وام ها، تقاضا برای خرید مسکن را افزایش می دهند که این مسئله قیمت مسکن را افزایش می دهد.

نرخهای پس انداز کاهش پیدا می کنند و سرمایه گذاران، پولهایشان را وارد داراییهایی که سوددهی و بازده بالاتری مثل سهام ها، دارند، می کنند. اساساً نرخ های بهره پایین، نقدینگی را افزایش می دهد که این امر به توسعه اقتصاد، کمک می کند.

نتیجه گیری

اغلب مصرف کنندگان و سرمایه گذاران این سوال را می پرسند که:

حالا که نرخهای بهره پایین، مزایای بیشماری دارد، چرا فدرال رزرو، همیشه نرخهای بهره را پایین نگه نمی دارد؟

به طور کلی این قضیه از طرف دولت ایالات متحده، فدرال رزرو، برخی از کسب و کارها و مصرف ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟ کنندگان، که نرخهای بهره پایین تر را ترجیح می دهند، یک امر پذیرفته شده می باشد. دولت آمریکا از نرخهای بهره پایین تر استقبال می کند چرا که، بدین گونه برای اداره کشور، مقادیر زیادی پول قرض می کند.

به عنوان مثال، شرکتهای بزرگ سرمایه دار، مانند غولهای بزرگ تکنولوژی، نرخهای بهره پایین تر را ترجیح می دهند همچنین، مصرف کنندگانی که به دنبال خرید مسکن، اتومبیل، لوازم زندگی و لباس به صورت اعتباری هستند هم، از نرخهای بهره کمتر، با جان و دل استقبال می کنند.

اما با تمام این اوصاف بانک ها، به دنبال نرخهای بهره بالاتر هستند چرا که با این ابزارها و توسط وام دادن به مشتریانشان، کسب سودهای آنچنانی می کنند. اما نرخهای بهره پایین تر، می توانند باعث ایجاد نرخ بهره شوند. اگر نقدینگی در اقتصاد خیلی زیاد شود، آن وقت تقاضا از عرضه سبقت گرفته و قیمتها افزایش می یابند.

همیشه مقدار اندکی تورم، برای اقتصاد مفید است چرا که نمایانگر رشد اقتصادی است اما، تورم افسار گسیخته، خانمان سوز است و به ضرر اقتصاد می باشد.

تاثیر اربعین بر ارزش پول ایران

یکی از راهکار های مهم برای حفظ و بالا بردن ارزش پول هر کشور پراکنده کردن واحد پولی آن در اقصی نقاط جهان است .

به گزارش بیان ما ؛ ریال یکای پول ایران است که در سال 1308 و مصادف با رضاشاه پهلوی به طور رسمی به عنوان وجه رایج ایران وارد چرخه اقتصادی شد. از آن زمان به بعد و در گذر زمان بر اساس سیاست های غلط پولی هر روز از ارزش این واحد پولی کم و کم تر شد . اما ریال شدید ترین کاهش خود را در سال های 1397 تا 1400 تجربه کرد . سالی که تحریم های فلج کننده از جانب آمریکا بر ملت ایران وضع شد و با بی انضباطی مالی دولت حسن روحانی وضعیت نابسامان اقتصادی کشور تشدید شد. دولت برای رهایی از کسری بودجه ای که گریبان گیر کشور شده بود راحت ترین راه را انتخاب کرد و به چاپ پول بدون پشتوانه روی آورد و بدون رشد تولید شروع به ارزش آفرینی کرد .این اتفاق باعث شد تورم در کشور ما به صورت سرسام آوری بالا برود و اغلب افراد جامعه را برای بر آوردن نیاز های ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟ اولیه زندگی دچار مشکل کند .
رشد نقدینگی ، رکود تولید
در واقع وقتی نقدینگی سریع تر از تولید رشد می کند ،پولی که به دست مردم می آید بیشتر از خدمات و کالاهایی است که در دسترس آنان قرار می گیرد . نتیجه این روند آن است که در ازای کالا و خدمات موجود پول بیشتری وجود دارد. به عبارت دیگر برای خرید یک سبد مشخص از کالا، پول بیشتری وجود دارد ، بنا بر این قیمت کالا ها بالا تر می رود و تورم ایجاد میشود و باعث کاهش ارزش پول ملی می شود . از یک طرف نقدینگی زیاد و از طرفی حرص و ولع مردم برای فرار از بی ارزش شدن سرمایه هایشان ایجاب می کند که این حجم عظیم از پول به سمت بازار های نختلف سرازیر شود و خرابی و گرانی های پی در پی به بار آورد . همانگونه که به یکباره در بازار طلا ، ارز ، بورس ، خودرو و مسکن دچار شک شد و قیمت ها سر به فلک کشید .
راهکار حفظ ارزش پول ملی
یکی از راهکار هایی که می تواند در هم در کوتاه مدت و هم در بلند مدت باعث افزایش ارزش پول ملی می شود می تواند نقدینگی را کنترل کند ، سرمایه گذاری و جهت دادن آن به سمت فعالیت های مولد است . این کار از چند جهت اثر گذار است جهت اول آن که باعث ایجاد اشتغال پایدار می شود و می تواند زندگی خیل عظیمی از هموطنانمان را تامین کند . از طرف دیگر باعث می شود که سونامی نقدینگی به جای سرازیر شدن به سمت بازار های مالی اعم از طلا و ارز ، به سمت تولید برود و اثر تورمی که در این بازار ها می گذارد کنترل و خنثی شود . جهت مهم تر این سرمایه گذاری جهش تولید و خدمات در سطح جامعه است که قدرت خرید خانوداه ها را بالا می برد .
اما یکی دیگر از کار هایی که یک کشور می تواند برای حفظ و بالا بردن ارزش پول خود انجام دهند پراکنده کردن واحد پولی کشور خود در اقصی نقاط جهان است .
اربعین فرصتی برای افزایش ارزش زیال
پراکنده کردن واحد پولی یکی از راهکار هایی است که کشور های توسعه یافته برای مدیریت تورم و کم کردن نقدینگی در کشور خودشان انجام می دهند و حتی به وسیله آن دیگر کشور ها را به روشی نوین استعمار می کنند. همانطور که کشور روسیه برای فرار از کم شدن ارزش روبل ، اروپایی ها را وادار کرد برای خرید گاز از روسیه از روبل استفاده کنند و به این وسیله توانست اثر تحریم روبل را خنثی کرده و ارزش آن را حفظ کند .یا کاری که آمریکا که بالا ترین خلق پول در دنیا را دارد انجام می دهد و با تحمیل دلار به کشورهای جهان این تورم را به جهان صادر می کند و خودش را در برابر گران شدن کالا و خدمات مصون نگه می دارد . ایران نیز میتواند برای تقویت ارزش ریال از این ترفند استفاده کند . اربعین حسینی و پیادروی به سمت کربلا یکی از ظرفیت هایی است که ایران می تواند برای پراکنده کردن ریال در منطقه و خروج آن از ایران از آن استفاده کند. برای این کار باید مردم را تشویق کرد که به جای استفاده از دلار و دینار عراق از واحد پول ملی استفاده کنند و بدین وسیله موجب ارزش ریال شوند . اتفاقی که متاسفانه مورد استفاده مسئولین قرار نمیگیرد و آنها به جای تشویق مردم به استفاده از ریال برای این سفر مقدس ارز تخصیص می دهند که خود این کار باعث افزایش تقاضا برای دلار و دینار شده و موجبات گران شدن این دو ارز را فراهم میکنند.
short_url/vdcex78zzjh8zzi.b9bj.html

هدف چین از پایین نگه داشتن ارزش پول خود

چین با پایین نگه داشتن ارزش پول خود، کالاهای خود را در بازارها ارزان‌تر کرده تا در تولید و صادرات از آمریکا پیشی بگیرد.

به‌گزارش اقتصادنیوز، روند کند رشد اقتصادی چین و افت فعالیت‌های بازرگانی این کشور در بخش‌های مختلف از جمله صادرات موجب شد تا مقامات این کشور به کاهش عمدی ارزش یوآن، واحد پول ملی خود روی آورد. بانک مرکزی چین (بانک مردم)، روز سه‌شنبه در مکانیسم برابری یوآن در برابر دلار آمریکا تغییر ایجاد کرد تا در بازار ارز، ارزش یوآن در برابر دلار 1.9 درصد کاسته شود. بدین ترتیب یوآن به پایین ترین ارزش خود از سال 2012 تاکنون رسید.

به گزارش یورونیوز، «فرانسیس لون»، کارشناس و مدیرعامل موسسه Securities Limited گفت: ارزش یوآن به دلار وابسته است. در نتیجه با این اقدام، محصولات صادراتی چین بسیار گران شده است. مطالعات نشان می دهد در 10 سال گذشته مخارج و هزینه ها 8.5 برابر شده است. بنابراین هزینه تولیدات چین فقط کمی از آمریکا کمتر است. براساس آخرین آمارها، حجم صادرات چین در ماه جولای سال جاری در مقایسه با یک سال گذشته 8.3 درصد کاهش یافته است. چین امیدوار است با کاهش ارزش یوآن، بخش صادرات که موتور اقتصاد این کشور به‌شمار می رود، تقویت شده و روند رشد اقتصادی خود را افزایش دهد. دولت چین پیش بینی می کند رشد اقتصادی این کشور در سال 2015 به هفت درصد برسد که این رقم در مقایسه با سالهای گذشته افت زیادی دارد.

به‌گزارش خبرگزاری اسوشیتدپرس، کاهش 1.9 درصدی ارزش یوآن آن‌هم در یک روز، جدی‌ترین کاهش ارزش این واحد پولی در یک دهه اخیر محسوب می‌شود. ضمن اینکه امروز (چهارشنبه) نیز ارزش یوآن 1.6 درصد دیگر سقوط کرد. این اقدام دولت چین از یک جهت برای کمپانی‌های این کشور سود بسیاری دارد چراکه کالاهای آنها در بازارهای جهانی ارزان‌تر شده و درنتیجه صادرات آنها افزایش می‌یابد. بازار سهام آمریکا نیز از دیروز، در واکنش به این اتفاق، دچار سقوط جدی شد.

چین چه می‌کند؟
«دیوید دلار»، تحلیلگر ارشد موسسه «بروکینگز» می‌گوید: چین اجازه نمی‌دهد تا پول ملی این کشور مانند دلار آمریکا، در بازارهای ارزی آزادانه مبادله شود. درعوض، ارزش یوآن را به یک سبد ارزی وابسته کرده که ترکیب این سبد سری است، اما اعتقاد بر این است که این سبد ارزی تحت سلطه دلار آمریکاست. این کشور سپس، مبادلات خود را به دو درصد بالاتر یا پایین‌تر از نرخ روزانه‌ای که بانک مردم چین تعیین می‌کند، انجام می‌دهد. روز سه شنبه، بانک مرکزی چین، نرخ هدف یوآن را 1.9 درصد پایین‌تر از سطح روز دوشنبه تعیین کرد که این بزر‌گ‌ترین تغییر روزانه ارزش یوآن در یک دهه گذشته محسوب می‌شود. این نهاد همچنین با ایجاد یک تغییر فنی، به بازارها قدرت تاثیر بیشتری برای تعیین ارزش یوآن بخشید. بنابراین، نرخ هدف یوآن، طبق ارزش روز قبل پس از بسته شدن بازارها تعیین می‌شود. این تغییرات اجازه می‌دهد تا حرکت یوآن مطابق با چشم‌انداز سرمایه‌گذاران سریع‌تر و بزرگتر شود.

چرا چین ارزش یوآن را کاهش داد؟
بانک مرکزی چین هدف خود از این اقدام را این‌گونه توصیف کرد که ارزش یوآن، حتی در مواقعی که بازار به کاهش ارزش آن فشار می‌آورد، باز هم درحال رشد است. این مساله باعث می‌شود تا سرمایه‌داران نگران چینی، پول‌هایشان را از کشور خارج کنند که این اقدام آنها فشار رو به پایینی را بر یوآن وارد می‌کند. بااین‌حال، ارزش یوآن، به‌دلیل ارتباط آن با دلار همچنان بالا مانده است، چرا که دلار نیز همچنان در حال افزایش ارزش است. بنابراین، افزایش ارزش بیش‌از حد یوآن، به صادرات چین لطمه زده زیرا باعث شده تا کالاهای چینی در بازارهای خارجی گران‌تر شوند؛ به‌طوری‌که در ماه جولای، صادرات چین 8.3 درصد کاهش یافت. همچنین، پیش‌بینی می‌شود اقتصاد این کشور امسال تنها هفت درصد رشد کند که این کمترین میزان رشد اقتصادی چین از سال 1990 میلادی تاکنون محسوب می‌شود، ضمن اینکه سقوط آزاد بازار سهام چین نیز از ماه ژوئن شروع شده است.

تاثیر کاهش ارزش یوآن بر شرکای تجاری چین
سهامداران، بیش از همه از این اقدام چین نگران هستند. روز گذشته، بازار سهام آمریکا به شدت سقوط کرد. از منظر تئوریک، یوآن ضعیف‌تر می‌بایست منجر به کاهش صادرات کالاهای آمریکایی به مقصد چین شود که هم‌اکنون شاهد هستیم از ابتدای سال تا ماه ژوئن، حجم صادرات کالاهای آمریکایی به چین پنج درصد کاهش یافته است. سیاستمداران آمریکایی، که از دیرباز همتایان چینی خود را به دست‌‌کاری عمدی نرخ پول خود و پایین‌نگه‌داشتن مصنوعی ارزش آن متهم می‌کرده‌اند، به انتقاد جدی از اقدام اخیر چین پرداختند. اما اقتصاددانان هنوز مطمئن نیستند که آیا کاهش دودرصدی ارزش یوآن آن‌هم در یک روز، که ازسوی مقامات چینی به عنوان «رویداد یک‌باره» نامیده شده، تبعات بیشتری روی صادرات آمریکا یا سایر کشورها داشته باشد.

«مارک زندی»، اقتصاددان ارشد در موسسه اعتبارسنجی «مودیز» می‌گوید: کاهش دو درصدی رقم قابل توجهی نیست. اما اگر چین طی چندماه آینده اقدام به کاهش 10 درصدی ارزش یوآن کند، آنوقت می‌توان گفت که این کاهش محسوس و قابل‌توجه است. به نظر می‌رسد اقتصاددانان این اقدام پکن را درجهت کاهش مصنوعی ارزش یوآن نمی‌دانند. آنها درعوض معتقدند این تلاش چین برای جبران حقیقت اقتصادی این کشور است که یوآن را محکوم به کاهش ارزش کرده است. همچنین، این تصمیم که به بازارها آزادی عمل و قدرت بیشتری می‌دهد، همان چیزی است که دولت آمریکا خودش این شرایط را ایجاب کرده است.

ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟

پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا و نقره ندارد، بلکه پشتوانه ی آن دولتی است که آن را صادر کرده است. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و ثبات دولت حاصل شده و به ارزش کالای فیزیکی، مانند ارزش پول، وابسته نیست. بیشتر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار امریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم همگی پول فیات هستند.

فیات ریشه در زبان لاتین دارد و به معنی حکم "باید بشود" و یا "بگذار که بشود" است.

پول فیات

• پول فیات ارز دولتی یک کشور است که پشتوانه ی فیزیکی مانند طلا ندارد.
• پول فیات به بانک های مرکزی دولتی کنترل جامع تری روی اقتصاد میدهند زیرا مقدار ارز چاپ شده در کنترل بانک های مرکزی می باشد.
• مشکل عمده ی پول فیات چاپ بیش از اندازه ی آن است که باعث افزایش تورم میشود.

پول فیات چگونه کار میکند؟

پول فیات ارزشمند است فقط بدلیل این که دولت ارزشش را حفظ میکند و به واسطه این که دو طرف در یک تراکنش ارزش آن را می پذیرند.

در طول تاریخ، دولت ها سکه های خود را از کالاهای فیزیکی ارزشمند مانند طلا و نقره میساختند و یا پول کاغذی چاپ میکردند که در ازای آن سکه های طلا و نقره قابل دریافت بود. اما پول فیات این گونه تعریف نشده که ما به ازای آن مقدار معینی کالای ارزشمند و یا فلزات گرانبها دریافت شود.

بیشتر ارزهای مهم دنیا، مانند دلار امریکا، پول فیات هستند.

پول فیات چگونه بوجود آمد؟

از آنجا که پول فیات با ذخایر فیزیکی مانند ذخایر ملی طلا یا نقره ارتباطی ندارد، باعث می شود ارزش خود را به دلیل تورم از دست بدهد و یا حتی در صورت افزایش تورم، کاملا بی ارزش شود. اگر مردم اعتماد خود نسبت به پول ملی را از دست بدهند، پول ارزش خود را از دست خواهد داد. البته که این با پولی که طلا پشتوانه ی آن است، متفاوت است؛ برای مثال، طلا به دلیل استفاده شدن در جواهرات و تزئینات و همچنین تولید دستگاه های الکترونیکی، رایانه و وسایل نقلیه هوافضا دارای ارزش ذاتی است.

در گذشته در تاریخ امریکا، ارز این کشور پشتوانه ی طلا داشت (و حتی گاهی نقره). دولت فدرال با تصویب قانون بانکداری اضطراری سال 1933، اجازه نامه ی شهروندان در مبادله ارز با طلای دولت را لغو کرد، هنگامی که امریکا اجازه ی دادن طلا به کشورهای خارجی در ازای گرفتن دلار امریکا را لغو کرد، پشتوانه این ارز به طور کامل در سال 1971 حذف شد. از آن زمان تا به حال دلار امریکا، همانگونه که رویش هم چاپ شده، تنها پشتوانه ی "ایمان و اعتبار" دولت امریکا" را دارد و به عنوان ارز رایج برای کلیه بدهی ها، دولتی و خصوصی چاپ میشود. از این رو، دلار آمریکا قانونا فقط ابزار رفع بدهی محسوب می شود و هیچ گونه ارزش اعتباری مرتبط با طلا، نقره و غیره ندارد.

مزایا و معایب پول فیات

پول فیات ارز خوبی محسوب می شود در صورتی که بتواند نقشهایی را که اقتصاد یک کشور در واحد پولی خود به آن نیاز دارد، اجرا کند: این ارز همچنین، فواید خوبی برای دولت ها ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟ از طریق ایجاد ارزش حبابی فراهم می کند.

پول فیات در قرن بیستم تا حدودی معروف شد زیرا دولت ها و بانک های مرکزی به دنبال قطع ارتباط اقتصاد خود از فراز و نشیب های چرخه تجارت بودند. از آنجایی که پول فیات منبع ثابتی مانند طلا ندارد، دولت ها میتوانند کنترل بیشتری روی آن داشته باشند و اینگونه میتوانند متغیرهای اقتصادی مانند عرضه ی اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را مدیریت کنند. به عنوان مثال، فدرال رزرو آمریکا وظیفه ی پایین نگه داشتن بیکاری و تورم را با این ابزار دارد.

با این حال، بحران وام و به دنبال آن سقوط مالی سال 2007 ، این باور را ایجاد کرد که بانک های مرکزی می توانند با تنظیم عرضه ی پول، مانع از سقوط و رکودهای جدی شوند. به طور مثال یک ارز مرتبط با طلا ثبات بیشتری دارد زیرا منبع طلا محدود است. اما به دلیل عرضه ی نامحدود پول فیات، امکان ایجاد حباب در این ارز وجود دارد.

دولت آفریقایی زیمبابوه نمونه ای از بدترین حالت تورم در دهه ی اول سال 2000 را ارائه داد. در ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟ پاسخ به مشکلات جدی اقتصادی، بانک مرکزی کشور شروع به چاپ پول با سرعتی عجیب کرد. این چاپ زیاد منجر به تورم اقتصادی شدیدی شد که در سال 2008 بین 230 تا 500 میلیارد درصد بود. قیمت ها به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد و خریداران مجبور شدند برای خرید مایحتاج ساده، با سبدها و ساک های پر پول به فروشگاه بروند. هنگامی که تورم در بالاترین مقدار بود، ارزش یک تریلیون دلار زیمبابوه تنها 40 سنت به دلار آمریكا بود.

پول فیات چه تفاوتی با ارز رمزنگاری شده دارد؟

فیات به معنای "بگذار انجام شود" است. ارز رمزنگاری شده به "یک ابزار غیرمتمرکز و دیجیتال مبادله ای که توسط رمزنگاری اداره می شود." دلالت دارد. هردوی اینها ارز هستند اما چندین تفاوت با یکدیگر دارند:

پول فیات همان پول رایج است که دولت از آن حمایت میکند. این ارز میتواند مانند دلار کاغذی و یا به طور الکترونیکی و به صورت کارت های اعتباری، پی پال و غیره باشد. دولت عرضه آن را کنترل میکند و میتوان با استفاده از آن مالیات خود را پرداخت کرد.

ارز رمزنگاری شده یک وجه رایج نیست و از طرف دولت و یا بانک پشتیبانی نمیشود. (این ارز غیرمتمرکز و جهانی است.) شکل آن بیشتر شبیه اعتبار بانکی است که در بانک وجود دارد. (این ارز دیجیتال است اما توسط بانک و یا دولت پشتیبانی نمیشود.) یک الگوریتم عرضه ی آن را کنترل میکند و شما می توانید با ارز رمزنگاری شده خرید کنید اما نمیتوانید با آن مالیات بپردازید. (و البته که باید برای آن هم مالیات بپردازید.)

تفاوت ارز رمزنگاری شده با پول فیات

قانون سکه ی سال 1965، به طور خاص، بخش 31 امریکا 5103 با عنوان "پول رایج" می گوید: سکه و ارز امریکا (از جمله اسکناس های ذخیره شده فدرال و اسکناس های منتشر شده از بانکهای ذخیره فدرال و بانکهای ملی) پول رایج قانونی برای کلیه بدهی ها، عوارض عمومی، مالیات ها و حقوق، هستند.

برای اهداف مالیاتی فدرال، پول مجازی هم به عنوان دارایی محسوب می شود. اصول مالیاتی عمومی قابل اعمال در معاملات ملکی در معاملات ارز مجازی هم اعمال می شود.

در مواقع تورم زیاد، مردم باید بتوانند ثروت خود را به واحدی با ثبات بیشتر تبدیل کنند و یا با پایین آمدن ارزش پول فیات، سرمایه ای عظیم را از دست بدهند. اینجا ارزش ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین مشخص میشود. از آنجا که هیچ بانک مرکزی یا دولتی برای تغییر سیاست پولی بیت کوین وجود ندارد، این ارز دیجیتال به عنوان فرار از پول متمرکز به کار میرود و می تواند کمکی به سیاست های پولی ضعیف باشد.

با اینکه امروزه به خاطر تراکنش های طولانی مدت و نوسانات زیاد بیت کوین هنوز این نقش را ندارد، اما ممکن است که در آینده ای نزدیک و به خاطر تورم زیاد، مردم همه ی دارایی خود را تبدیل به بیت کوین کنند، همانگونه که امروزه همگی در پی خرید طلا هستند. تا زمانی که بیت کوین به ثبات برسد و قیمتش ثابت شود، سکه های باثبات دیگری مانند تتر،همچنان ارزشمند خواهند ماند. از آنجا که تتر به دلار امریکا متصل است، روشی کارآمد برای کسانی است که از تورم رنج میبرند و به دنبال ارزی باثبات و دولتی میگردند.

حرکت روسیه به سمت نظام پولی «استاندارد طلا» با هدف تقویت روبل

دولت روسیه به منظور تقویت ارزش پول ملی، در حال تلاش ارزش پول چگونه تعیین می‌شود؟ برای پیوند دادن قیمت روبل به شمش طلا و سایر کالاهای بهادار است. کارشناسان معتقدند این اقدام می‌تواند زمین بازی را در شرایط تحریم به نفع روسیه تغییر دهد و به کاهش تأثیرات تحریم‌های غرب بر اقتصاد این کشور منجر شود.

به گزارش مسیر اقتصاد پس از اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه از سوی کشورهای غربی در واکنش به اقدامات نظامی این کشور در اوکراین، مبادلات مالی روسیه تحت تأثیر قرار گرفت و ارزش روبل در مقابل دلار آمریکا کاهش یافت. این مسئله موجب شد دولت روسیه اقداماتی را به منظور مقابله با تحریم های غرب و جلوگیری از کاهش ارزش پول ملی در دستور کار خود قرار دهد.

اقدامات روسیه به منظور افزایش ارزش روبل

پس از آغاز روند کاهش ارزش روبل در برابر دلار آمریکا، مقامات روسیه در اولین اقدام خود به منظور مقابله با تحریم های غرب، هر گونه انتقال ارز به خارج از کشور را ممنوع اعلام کردند. همزمان با این اقدام، کلیه صادرکنندگان روسی ملزم به بازگشت ارز های صادراتی خود و فروش آنها به بانک های روسیه شدند. (به این خبر مراجعه کنید) این اقدامات اگرچه در کوتاه مدت تأثیر بسزایی بر جلوگیری از خروج سرمایه و وقوع بحران ارزی در روسیه داشت، اما برای در امان نگه داشتن روبل از تکانه های ارزی ناشی از دلار کافی نبود. مقامات روسیه در گام بعدی به دنبال راهبردی برای قطع وابستگی ارزش روبل به دلار آمریکا بودند. راهبردی که بتواند ابزار دلار برای اعمال فشار علیه روسیه را برای همیشه بی اثر کند.

تغییر زمین بازی با حرکت به سمت استاندارد طلا

در همین راستا شورای امنیت روسیه اعلام کرد مسکو در حال تلاش برای پیوند دادن ارزش روبل به شمش طلا و سایر کالاهای بهادار است. نیکلای پاتروشف، دبیر شورای امنیت روسیه در مصاحبه ای تأکید کرد برای تضمین حاکمیت هر سیستم مالی ملی، لازم است پول ملی آن به عنوان ابزار پرداخت دارای ارزش ذاتی و ثبات قیمت باشد و به ارزهای خارجی نظیر دلار وابسته نباشد. بنابراین کارشناسان روسی در حال کار بر روی پروژه ای برای ایجاد یک سیستم پولی و مالی دو حلقه ای در این کشور هستند. این پروژه شامل پیوند دادن روبل روسیه با طلا و طیف وسیعی از کالاهایی است که ارزش روبل را نشان می دهند. در نتیجه این اقدام، نرخ مبادله روبل با برابری قدرت خرید واقعی آن مطابقت خواهد داشت. در اوایل ماه گذشته میلادی نیز بانک مرکزی روسیه قیمت ثابتی را برای خرید طلا با روبل اعلام کرد. بر این اساس قیمت هر گرم طلا معادل ۵۰۰۰ روبل (۵۹ دلار در آن زمان) تعیین شد. بنابراین می توان گفت روسیه در حال حرکت به سمت یک نظام پولی مبتنی بر استاندارد طلاست.

عده ای از کارشناسان معتقدند با توجه به نقش روسیه در تأمین انرژی اروپا، پیوند دادن ارزش روبل به طلا و انرژی می تواند زمین بازی را در شرایط تحریم به نفع روسیه تغییر داده و تا حد زیادی موجب کاهش تأثیرات تحریم های غرب بر اقتصاد روسیه شود.